Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Klikken]

KLIKKEN, bedr. w., gelijkvl. Ik klikte, heb geklikt.

[p. 517]

Eigenlijk, een klein en fijn geluid, klik, geven. Voords in het geheim klappen, anders verklikken. Van hier klikker, klikster. Zamenstell.: klikspaan. Ook wordt dit woord onzijd. gebezigd, in de beteekenis van genoeg zijn: o! honderd gulden klikken er niet aan. Zoo zegt men ook in het hoogd.: es klecken keine hundert Thaler.