Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Klaren]

KLAREN, bedr. w., gelijkvl. Ik klaarde, heb geklaard. Van klaar. Schoonmaken, reinigen: om de vloer van puin en belemmering tot gaalijkheit der preke te klaaren. Hooft. Eene rekening klaren, haar zuiveren. Eene pleitzaak klaren, bij slotvonnis afdoen. Van hier noemde men,

[p. 506]

voorheen, de vergadering der overijsselsche Staten, te Deventer, de klaring, omdat daar de zaken bij slotvonnis werden afgedaan. Voords beteekent het iets behendig doen, in den lagen stijl: Ik zal dat wel klaren. Bij Vond. vindt men, dat, toen Orestes Aegijsthus doodde, hij hem ter zelfde plaats aan eene zijde holp, daer hij 't Agamemnon klaerde, dat is, waar Aegijsthus den Vorst vaardig, behendig vermoord had. M.L. Tijdw. zegt ergens: die volvaardig weet te klaaren de schikking, die zijn vrijen wil bekoort.