Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kinkhoest]

KINKHOEST, (bij Kil. ook kichhoest, kindhoest) z.n., m., van den kinkhoest; zonder meerv. Een kinderhoest, die met eene zware ademhaling en gevaar van stikking vergezeld gaat. Van kink, dat is draai, en hoest, als zijnde een worghoest, waardoor de longpijp als toege-

[p. 495]

draaid wordt. Hoogd. keichhusten, neders. kuchhoost, kinkhoost, zw. kikhosta, eng. chincough.