Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[p. 488]

[Kiem]

KIEM, z.n., vr., der, of van de kiem; meerv. kiemen. Het eerste uitspruitsel van het zaad. Verkleinw. kiempje. Het is ook voor kaam, zonder meerv., in gebruik geweest. Van hier kiemig: 't kiemigh bloedt. Hooft.