KETTING, z.n., m., des kettings, of van den ketting, meerv. kettingen. Eene keten; schoon van een weinig bepaalder gebruik. Eenen hond aan den ketting leggen. Het vaartuig ligt aan den ketting. Eene mand met wijn aan eenen ketting hangen. In de weverijen zegt men: den ketting op den boom brengen. De ketting van een zakuurwerk. Den ketting van eene klok optrekken. Zij, die het woord vrouwlijk gebruiken, (gelijk Hooft: het trof de ketting; zoo ook Pieters. en anderen) schijnen
[pagina 483]
[p. 483]
het uit ketening zamengetrokken te houden. Misschien is het manl. geslacht verkiesselijker; en het woord schijnt van denzelfden aard te zijn, als haring, penning, schelling, teerling, enz. Verkleinw. kettingje. Zamenst.: raketting. - Kettingkogel, kettingsteek, naaisterswoord, kettingwerk, zakuurwerk met eenen ketting.
Auteursrechtvrij