Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kennewe]

KENNEWE, (bij Kil. kenneve) z.n., vr., der, of van de kennewe; meerv. kennewen. Een houten ring, om den hals van beesten in de weide: de beste koeije metter kennewe daer toe. van Hasselt op Kil. Misschien van kennep, als daarvan oorsprongelijk gedraaid.