Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kennep]

KENNEP, (kennip) z.n., m., des kenneps, of van den kennep; zonder meerv. Hetzelfde als hennep; uit het

[p. 473]

lat. cannabis. Ende begost men broodt van kennip en raapzaadt te bakken. Hooft. Van hier kennepblouwel, een werktuig, om kennep te braken. Bij de Engelschen is a blow een slag, een veeg: ook is bij Kil. het vlas blouwen. Voords: kennepkoek, enz.