Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kartets]

KARTETS, z.n., vr., der, of van de kartets; meerv. kartetsen. Eene kardoes van bordpapier, zwilk of blik, gevuld met kogelen, nagels, schroot enz. Uit het fr. cartouche. Zamenst.: kartetskogel, kartetsvuur.