Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Kartelen]

KARTELEN, (Kil. kertelen) bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik kartelde, heb en ben gekarteld. Bedr., beteekenende

[p. 455]

rondom den rand insnijden. Thands wordt het onz. meest gebezigd, voor schiften, zamenloopen: de melk is gekarteld. Ook voor haken, haperen: het kartelt. Ook voor omkronkelen. Van hier karteling. Het is van kerten, karten, voorddur. werkw. van het oude karen, snijden, waarvan kerven.