Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[p. 453]

[Karkant]

KARKANT, z.n., m., des karkants, of van den karkant; meerv. karkanten. Een halssnoer van edelgesteente voor vrouwen. Of zij haren karkant verkogt hadde. Hooft. Geen halskarkanten van perlen. Vond. Fr. carcan.