Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Karakter]

KARAKTER, z.n., o., des karakters, of van het karakter; meerv. karakters. Eene figuur, op papier, steenen enz. gemaakt. Zoo noemt men nog bijgeloovige teekens karakters; als ook letters in het schrijven, of drukken. Figuurl. is het ieder merk, dat de eene zaak

[p. 451]

van de andere onderscheidt: dat is tegen het karakter van een eerlijk man. In het bijzonder, het gansche gemoedsbestaan van eenen mensch, waardoor hij van anderen onderscheiden is: het karakter hangt af van de verschillende neigingen. Uiterlijke waarde, rang, waardoor men onderkend wordt: dat past niet voor eenen man van uw karakter. Uit het gr. χαραϰτηρ.