[Inwaaijen]
INWAAIJEN, onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en waaijen: ik woei in, ben ingewaaid. Door den wind binnenwaart wijken en vallen: al mijne glazen zijn ingewaaid. Ook kan het bedr. gebruikt worden: de wind heeft mijne glazen ingewaaid.
Auteursrechtvrij