Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Invullen]

INVULLEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en vullen: ik vulde in, heb ingevuld. In eene

[p. 405]

opene plaats van eenig geschrift iets inschrijven. Van hier invulling.