Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Inkruipen]

INKRUIPEN, onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en kruipen: ik kroop in, ben ingekropen. Door kruipen inkomen. Nadat hij de hut ingekropen was. Ongemerkt toenemen: dat kwaad kruipt hoe langer hoe meer in. Van hier: inkruiping.