Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Inbrokkelen]

INBROKKELEN, voorddur., bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. in en brokkelen: ik brokkelde in, heb ingebrokkeld. Kleine stukjes in iets, door breking, indoen. Ingebrokkeld brood.