[Hukken]
HUKKEN (ook hurken), onz. w., gelijkvl. Ik hukte, heb gehukt. Gaan nederzitten op de hielen, huiken. Zij hukte neêr in 't groen. Vond. Zoo zegt ook Poot:
Hier zweeg de maegt en hukte met haer leden,
In 't groen van Pindus neer.
Zie huiken, hurken.
Auteursrechtvrij