[Honger]
HONGER, z.n., m., des hongers, of van den honger; zonder meerv. Het gevoel van mangel aan voedsel. Die zou den honger wreken. Hoogvl. Honger hebben. Honger lijden. Den honger stillen - verdrijven - boeten. Nadat de honger geboet was. Vond. Den honger wetten; eene dichterlijke spreekwijs. Van honger sterven. Honger naar brood. Hongersnood; doch alleen in de overzetting van den Bijbel: ende daer was honger in dat lant, behalven den eersten honger. Sterke begeerte naar iets: de honger naar geld is onverzadelijk. Van hier: ambtshonger. Hiervan zijn: hongerig, hongerigheid. Zamenstell.: geeuwhonger, hondshonger, veehonger. Hongerlap, hongerlijder, hongersnood.
Honger, Ulphil. huhrus, Otfrid. hungar, angels. hungor, hoogd., eng, deen., zw. en ijsl. hunger. Ihre leidt het af van het goth. hunjan, verlangen.
Auteursrechtvrij