Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[p. 283]

[Hervallen]

HERVALLEN, onz. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. her en vallen: ik herviel, ben hervallen. Weder vallen: hij hervalt steeds in het zelfde kwaad. Weder afvallen: uitgezeit de Leeraars, hervallenen en oproerighen. Hooft.