Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Herkoken]

HERKOKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. her en koken: ik herkookte, heb herkookt. Andermaal koken: spijs herkoken. Figuurlijk, zorgvuldig wederom overwegen: dat voorstel zal ik nog eens wel herkoken. Van hier herkoking.