Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Hergrijpen]

HERGRIJPEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. her en grijpen: ik hergreep, heb hergrepen. Van nieuw grijpen. Oneigenl., weder opvatten, weder beginnen: hij hergreep de aanspraak. Hooft.