Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Henen]

HENEN, een bijw. van plaats, oudt. ook hen hin, zie heen. In zamenstelling met werkwoorden, bezigt Hooft henenbranden, enz. Vond. henendrijven, henenslapen, enz. Poot henendeizen, enz.