Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Hagel]

HAGEL, z.n., m., des hagels, of van den hagel; het meerv. is niet in gebruik; men bezigt dan hagelsteenen. Gevrozene regendroppels, die, als ronde stukjes ijs, uit de wolken vallen. Al het koren is door den hagel geslagen. - De hagel zal daarnaar slaan, dat zal straf ten gevolge hebben. Om de gelijke gedaante, heet men, van lood gegotene, korreltjes ook hagel: van hier ganzenhagel, musschenhagel. Van hagel is hagelachtig, en de zamengestelde woorden: hagelbui, overdr.: eene ha-

[p. 228]

gelbui van steenen, een aantal geworpene steenen - hagelgans, zekere watervogel, hagelslag, hagelsteen, hageltas, hagelwit, enz.

Hagel, Notk. hagel, angels. hagol, hoogd. Hagel, zw. hagel, eng. hail, finl. hauli.