Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Graft]

GRAFT, z.n., vr., der, of van de graft; meerv. graf-

[p. 203]

ten. Eene uitgegravene waterleiding. Hij zwom door de graft. - Eene doove graft, eene graft tusschen bolwerken, zonder water. Eene graft vullen. Ook de wederzijdsche grond langs eene graft: hij woont op de gindsche graft. De menschen, die op eene graft wonen: de geheele graft is op de been. Velen spellen gracht, daar de verwisseling van f en ch bekend is: doch, vergelijk Inleid. bl. 47. Zamenstell.: achtergraft, stadsgraft, voorgraft, enz.