Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Golven]

GOLVEN, onz. w., gelijkvl. Ik golfde, heb gegolfd. Dit woord wordt, gemeenlijk, bij Dichters gevonden, en wel in eenen oneigenlijken zin. Zoo gebruikt Poot het deelwoord golvend, van het haar, dat, in gekrulde lokken op de schouders nederhangt:

‘Geef dan maer zoete slingertjes,

En pers, uit ted're min,

Dat golvend gouddraet zacht: mijn hartje schuilt er in.’ Feith vertoont, door dit woord, de zigtbare beweging van den boezem:

‘Met zwellenden boezem,

‘Door 't poppelend harte

‘Aan 't golven gebragt.

Van hier golving; in den zelfden zin: de trotsche golving der hairlokken. Feith.