Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Godist]

GODIST, z.n., m., van den godist; meerv. godisten. Iemand, die, naar de voorschriften der rede, of, volgends den natuurlijken godsdienst, het Opperwezen erkent te belijden; gemeenlijk een deist genaamd.