GLORIE. z.n., vr., der, of van de glorie; zonder meervoud. Heerlijkheid, luister: der akkerglorie. Vondel. Roem: hij doet alles uit eene zucht naar glorie. Ook noemen de Schilders de stralen, die zij om het hoofd van eenen Heilig schilderen, glorie. Zamenstell.: glorierijk, gloriezucht. Het stamt af van het lat. gloria, eer, roem.
Auteursrechtvrij