Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Gloren]

GLOREN, onz. w., gelijkvl. Ik gloorde, heb gegloord. Eigenlijk glimmen: wat gloort die test met vuur! eene

[p. 187]

dagelijksche spreekwijs. Van hier, figuurlijk, zich met luister vertoonen: daer gloort wellevendheid teregt; daar heerschen keurige manieren. Onbek. Dichter. Bij Kiliaan heet het ook verkwikken, en verkwikt worden.