Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Geld]

GELD, z.n., o., des gelds, of van het geld; meerv. gelden, als men meerdere soorten bedoelt. Gemunt metaal, in zoo ver het de waarde der dingen, in den handel, bepaalt. Goudgeld, zilvergeld, kopergeld. Wij kennen ook papierengeld. Slecht geld, goed geld, gangbaar geld, ligt geld, valsch geld, afgezet geld, grof geld, in onderscheiding van klein geld. Geld slaan, munten - zijn geld uitzetten, zijn geld beleggen. - Mijn geld staat uit, op renten. - Tot geld, ook te

[p. 110]

gelde, maken, verkoopen. Goed geld naar kwaad geld gooijen, spreekw., ter bekoming van iets, dat reeds half verloren is, nog meer wagen. Figuurlijk, rijkdom, vermogen: die menschen hebben veel geld. Het is zelden goed, als kinderen weten, dat de ouders geld bezitten. Verkleinwoord, geldje: zijn geldje is op. Zamenstell.: armengeld, bankgeld, bodengeld, bruggeld, haardstedengeld, hoofdgeld, hoorngeld, marktgeld, paalgeld, paardgeld, pontgeld, poortgeld, schoolgeld, tolgeld, veergeld, waaggeld, weggeld, enz. - Geldbeurs, geldbank, geldeloos, geldgierig, geldgierigheid, geldkas, geldkist, geldmiddel, geldzucht, geldzuchtig, geldzuchtigheid, enz.