Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Gehengen]

GEHENGEN, bedr. w., gelijkvl. Ik gehengde, heb gehengd. Gedogen, toelaten:

[p. 101]

 

Wat is een reeks van honderd jaren,

 

Waartoe 't niet een uit duizend brengt?

 

Een zelfstrijd, die geen rust gehengt.

 

Het welk d' Alziende niet bestiert, gehengt en ziet. L. Bake.