Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Fortuin]

FORTUIN, z.n., vr., der, of van de fortuin; zonder meerv. In de fabelleer, de geluksgodin, van het lat. Fortuna: het spel der Fortuine. Vond. Dien de Fortuin van eenen geweldigen overste eenen blinden bedelaar ge-

[p. 60]

maakt hebbe. Hooft. Zal men, op zijn heidensch, de Fortuin blind schilderen? Vollenh. Ook wordt het voor geluk, in het onzijdige geslacht, gebezigd: zijn fortuin zoeken - zijn fortuin in de wereld maken.