Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Fondament]

FONDAMENT, z.n., o., des fondaments, of van het fondament; meerv. fondamenten. Van het lat. fundamentum. De grond, zoo wel van een gebouw, deszelfs onderste gedeelte, dat den ganschen last draagt, als ook van

[p. 58]

alle andere zaken: ende leijde het fondament op een steenrotze. Bijbelv. Figuurl., het beginsel eener zaak: hebbe ick, als een wijs bouwmeester, het fondament gelegt. Bijbelv.