Nederduitsch taalkundig woordenboek. E-H. I-L

[Fommelen]

FOMMELEN, bedr. w., gelijkvl. Ik fommelde, heb gefommeld. In de gemeenzame verkeering gebruikelijk, voor onachtzaam behandelen (van kleederen, enz.), kreuken: gij moet uwen rok zoo niet fommelen. Van hier fommeling.