[Engte]
ENGTE, z.n., vr., der, of van de engte; meerv. engten. De enge gesteldheid van iets, van ruimte, of plaats, zonder meervoud: de engte des wegs. Eene enge plaats: de engte eener rivier - den vijand in eene engte dringen, de engte (ook straat) van Gibraltar. Overdragt., verlegenheid: hij is in de engte - iemand uit eene engte redden. Zamenst.: landengte, zeeëngte.
Auteursrechtvrij