Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Dwingen]

DWINGEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik dwong, heb gedwongen. Noodzaken, door dwang zijn oogmerk trachten te bereiken: iemand dwingen iets te doen, ook tot iets dwingen. Van hier dwinger, dwingster.

Einde van het eerste deel.