Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Dwalen]

DWALEN, onz. w., gelijkvl. Ik dwaalde, heb gedwaald. Dolen: wij dwaelden lang in het bosch. Van den weg dwalen - iemand doen dwalen. Figuurl., mistasten,

[p. 608]

niet wel begrijpen: gij dwaalt zeer, wanneer gij dit stelt. Van hier dwaling. Zamenstell.: dwaallicht, dwaalpad, dwaalspoor, dwaalster, dwaaltuin, (doolhof,) dwaalweg, dwaalzinnig.

Voor dwalen schreven de oude Saksen en Kimbren wallen, of walen, waarvan men nog een overblijfsel in het eng. walk, d.i. wandelen, vindt. Kil. heeft wallen, d.i. walen, omzwerven.