Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Doorvallen]

DOORVALLEN, onz. en bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. door en vallen. Onz.: ik viel door, ben doorgevallen. Door eene opening vallen. Bedr., in stukken vallen, of door vallen kwetsen: hij viel zijn hoofd door.