Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Doorstrijken]

DOORSTRIJKEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. door en strijken: ik streek door, heb en ben doorgestreken. Bedr., eigenlijk, eene streek, of streep, door iets halen: ik heb uwe rekening in mijn boek

[p. 568]

doorgestreken. Figuurlijk, berispen, doorhalen: ik heb hem duchtig doorgestreken. Onzijd., zich wegpakken: hij is eensklaps doorgestreken.