Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Doorspreken]

DOORSPREKEN, onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. door en spreken: ik sprak door, heb doorgesproken. Aanhouden met spreken, sterk spreken: hij begon eindelijk doortespreken. Doorspraken hebben: het orgel spreekt door.