Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[p. 565]

[Doorsluipen]

DOORSLUIPEN, onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. door en sluipen: ik sloop door, ben doorgeslopen. Stilletjes doorkruipen, doorgaan: de opening is zoo klein, dat niemand er doorsluipen kan.