Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Doorslaan]

DOORSLAAN, bedr. en onz. w., onregelm. Van het scheidb. voorz. door en slaan: ik sloeg door, heb doorgeslagen. Bedrijv., door middel van eenen slag eene opening in iets maken: eenen muur doorslaan. Hij heeft den steen doorgeslagen, in stukken geslagen. - Door den vijand slaan, door slaan, d.i. vechten, zich eenen weg door het vijandlijke leger openen. Figuurl., verkwisten, doorbrengen: hij heeft alles doorgeslagen. Door iets

[p. 564]

slaan, iets schielijk afdoen: gij moet er maar wat doorslaan. Eenen bal wel doorslaan, in het kolfspel. Onz., doordringen: de regen slaat door - de inkt slaat door, dringt door het papier. Insgelijks, laten doordringen: dit papier slaat door, laat den inkt doordringen. In de harddraverij zegt men: de paarden sloegen door, geraakten uit den draf. Het deelw. doorslaand is ook gebruiklijk, voor blijkbaar, afdoend: een doorslaand bewijs.