Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[p. 562]

[Doorroeren]

DOORROEREN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. door en roeren: ik roerde door, heb doorgeroerd. Het eene door het andere roeren: de sous doorroeren - gij moet er wat meel doorroeren.