Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Doorkruipen]

DOORKRUIPEN, onz. en bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. en onscheidb. voorz. door en kruipen. Scheidb., onz.: ik kroop door, ben doorgekropen. Door eene opening kruipen: het gat is zoo groot, dat een muis er gemaklijk door kan kruipen. Onscheidb., bedrijv.: doorkruipen, ik

[p. 558]

doorkroop, heb doorkropen. Alle hoeken en gaten doorkruipen, in alle hoeken en gaten kruipen. Hij heeft alles doorkropen, figuurl., en in den gemeenen spreektrant, hij heeft alles doorzocht.