Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Doop]

DOOP, z.n., m., des doops, of van den doop; zonder meerv. Eigenlijk, dompeling. Wijders, besprenging met water: het stuk van den doop. Hooft. Een kind ten doop houden. Overdragt., wordt saus, om het indoopen,

[p. 549]

ook doop genoemd, als eijerdoop, zuurdoop, enz., waarvan doopvisch. Zeydelaar stelt het, in dezen zin, vrouwlijk. Zamenstellingen: doopbekken, doopboek, doopcedel, doopceel, doopdag, doopgetuige, doopheffer, doophek, doophuis, doopkleed, doopmaal, doopnaam, doopsel, doopsgezind, doopvader, doopwater, enz.