Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[p. 548]

[Doodstuip]

DOODSTUIP, z.n., vr., der, of van de doodstuip; meerv. doodstuipen. Van dood en stuip. Stuiptrekking voor het sterven: in zijne doodstuip. Vond. Ook figuurlijk: dat was zijne doodstuip, zijne laatste poging, onderneming.