Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Dieverij]

DIEVERIJ, z.n., vr., der, of van de dieverij; meerv. dieverijen. Diefstal, heimlijke ontvreemding van iemands

[p. 531]

eigendom, bij herhaling gepleegd: dieverij begaan - zich aan dieverij schuldig maken - hij is wegens dieverij in hechtenis genomen.