Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Deuvik]

DEUVIK, z.n., m., des deuviks, of van den deuvik; meerv. deuvikken. De tap in eene ton. Van hier het werkw. deuvikken, d.i. bier, zonder kraan, en door den deuvik, uit een vat tappen.