Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Deftig]

DEFTIG, bijv. naamw. en bijw., deftiger, deftigst. Voortreflijk, aanzienlijk, statig: een deftig man, een deftig gelaat. Hij is altoos even deftig. Deftig gekleed zijn. Van hier deftigheid, deftiglijk.