Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Dalen]

DALEN, onz. w., gelijkvl. Ik daalde, ben gedaald. Van dal. Afklimmen, naar beneden gaan: wij daalden van den berg af. De zon begint te dalen, de dag is aan het dalen. - Iemand in het graf laten dalen, laten inzakken. Gij zult mijne grijze haren nog met schande in het

[p. 506]

graf doen dalen, gij zult mij, voor mijnen dood, nog schandvlekken. In prijs verminderen, afslaan: de granen zijn aan het dalen. Zijne achting begint te dalen, minder te worden. Ook: hij is aamerklijk bij mij gedaald, in waarde, achting. Minderen: de Gezanten verzochten tien duizend man te voet, twee duizend te paarde, doch daalden allengskens tot op de helft. Hooft. Oul., werd dalen ook in eenen bedrijvenden zin gebezigd. Van hier daler, daling.