Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Cel]

CEL, z.n., vr., der, of van de cel; meerv. cellen. Het verkleinw. is celletje. Ieder klein vertrek: van al de vertrekken in het huis is deze prachtelooze cel mij het aange-

[p. 498]

naamste verblijf. Een kamertje, in een klooster: in de onbesmette cel. Vond. Zamenstellingen zijn: cellebroeder (cellebroer, een monnik) cellebroedersklooster.

Cel, celle, hoogd. Zelle, fr. celle, cellule, ital. cella, spaan. celda, van het lat. cella.