[Bunder]
BUNDER, z.n., o, des bunders, of van het bunder; meerv. bunders. Eene landmaat, zoo veel lands, als twee zamengebondene ossen, op eenen dag, kunnen asploegen, zijnde 240 voeten in de lengte, en 120, in de breedte: omtrent in de helft eenes bunders, zijnde een jock ossen lants. Bybelvert. Ten Kate heeft dit woord manl. en onzijd., Pieterson vrouwl.; doch in het gebruik zegt men het bunder. In het middeleeuwsch lat. is het bunnarium.
Auteursrechtvrij